Raman spectroscopie is een voorbeeld van een techniek, gebaseerd op inelastische lichtverstrooiing. Door interactie tussen het invallende licht (typisch een laser) en de materie (op moleculair niveau), gaat het vibrationele en/of rotationele energieniveau van het molecule verhogen. Aangezien een deel van de energie opgenomen is door het molecule, gaat de frequentie van het verstrooide licht groter zijn. Dit verschil in frequentie wordt aangeduid door de “Raman shift” en kan voorgesteld worden aan de hand van een spectrum. Dit spectrum is specifiek voor een welbepaalde chemische component en vormt de basis voor het uitvoeren van zowel kwalitatieve als kwantitatieve analyses. Raman spectroscopie heeft enkele specifieke voordelen, zoals een goede specificiteit, een goede compatibiliteit met waterige systemen, een zeer snelle analyse, en vereist ook geen speciale staalvoorbereiding.
Er bestaan verschillende Raman-technieken, gekenmerkt door specificieke voor- en nadelen: dispersieve Raman spectroscopie, ‘Fourier transform’ Raman spectroscopie, ‘surface-enhanced’ Raman spectroscopie (SERS) en ‘spatially offset’ Raman spectroscopie (SORS).
Raman spectroscopie wordt gebruikt als een ‘at-line’ of een ‘on-line’ techniek voor een aantal toepassingen in verschillende domeinen zoals in de voedingsindustrie, de farmaceutische en de biomedische industrie. In de voeding vinden we applicaties terug op fruit en groenten (structurele analyses, voedselvoeligheidsanalyses, classificatiedoeleinden, kwantificatiedoeleinden), gewassen zoals cacao, tabak, katoen en rijst (structurele analyses, classificatiedoeleinden), melkproducten (samenstelling, melamine detectie), oliën (fraude detectie, kwantificatie), en dranken (kwaliteitscontrole). In dit advies worden specifiek de mogelijkheden van (SO)Raman Spectroscopie toegelicht op kwaliteitsanalyses op vlees- en visproducten.
