Radio Frequency Idenfication (RFID) is een opkomende alternatieve identificatietechnologie. Naast een groot potentieel, onder andere in de voedingsindustrie, zijn er zo ook een aantal beperkingen. Technische uitdagingen Een van de grootste uitdagingen is de betrouwbaarheid in specifieke omgevingen. Er kan een verstoring zijn van het radio signaal door absorptie door vloeistoffen of reflectie door metalen oppervlakken. Beide beperkingen maakt het beeld van een winkel met RFID tags op elk product op korte termijn een heel stuk minder realistisch. Mensen en voedingsproducten met een groot vochtgehalte absorberen de signalen, terwijl blikjes, winkelkarretjes en metalen rekken de signalen reflecteren. Onafhankelijk van de stapeling in het winkelkarretje zouden alle producten moeten kunnen uitgelezen worden. Kostprijs De goedkoopste en eenvoudigste RFID tags kosten vandaag 4 cent. Dit is nog veel te veel om te kunnen concurreren met de standaard barcode die ongeveer 1 cent kost. Meer geavanceerde tags met geïntegreerde sensoren en opslagmogelijkheid van data kosten nog een pak meer tot wel 70 Euro. Printbare tags zouden een antwoord kunnen bieden, maar voorlopig is de technologie nog niet rijp om een volledige productcode in een printbare tag op te slaan. (zie STW artikel: Dunne, printbare en zelfs uitrekbare elekronica [2]) Recyclage Een tag bestaat uit een mengelmoes van materialen: lijm, computerchips, metaal van de antenne, geleidende inkten. In vele gevallen kunnen ze niet zomaar samen gerecycleerd worden met de verpakking waarin ze zijn geïntegreerd. Een van de mogelijkheden is de tag apart van de verpakking in te zamelen, mits additionele meerkost. Privacy en beveiliging Consumentenorganisaties zijn bezorgd over de mogelijke aantasting van de privacy die RFID-chips met zich meebrengen. De Europese Commissie volgt deze visie en heeft aanbevelingen voor privacyregels bij het gebruik van RFID-chips opgesteld. De Commissie wil dat RFID-chips in producten bij aankoop standaard worden gedeactiveerd, tenzij de klant expliciet de toestemming geeft ze actief te laten. Zo blijft de deur nog open naar futuristische toepassingen zoals een ‘intelligente koelkast’ die waarschuwt als de houdbaarheidsdatum van de erin opgeslagen levensmiddelen bijna bereikt is. De Commissie stelt tevens dat bedrijven en overheidsdiensten die RFID-technologie gebruiken, verplicht zijn consumenten hierover duidelijk te informeren, en aan moeten geven welke gegevens over hen met de codes in de rfid-chips worden geassocieerd. Ook moeten producten waar de chips in zitten van een gemeenschappelijk Europees merkteken worden voorzien, evenals de apparaten deze uitlezen. Langs de ander kant is er een potentieel beveiligingsprobleem. Door de grote leesafstand en de mogelijkheid om te scannen zonder dat je het product daadwerkelijk ziet, zouden malafide individuen doorheen barrières (bvb. muur) allerhande gevoelige informatie kunnen bekomen. Besluit Zoals bij elke nieuwe technologie zijn er verschillende hordes te nemen alvorens ze door het brede publiek wordt opgepikt. Voor sommige RFID-toepassingen zoals supply chain management en temperatuurmonitoring zijn de hoogste hordes al genomen, voor andere zullen ze misschien te hoog zijn… [1] P. Kumar, H.W. Reinitz, J. Simunovic, K.P. Sandeep, P.D. Franzon, "Overview of RFID technology and Its applications in the Food Industry", Journal of Food Science, vol. 74:101-106 (2009) Interessante links
Ook de oriëntatie van de ‘tag’ is belangrijk. Als de tag loodrecht georiënteerd is op het vlak van de lezer is er geen communicatie mogelijk. Een aangepaste opstelling van de reader en het gebruik van speciale antennes kunnen hier wel aan tegemoetkomen.
Bronnen
[2] "Europese Commissie wil privacyregels voor rfid-chips", Tweakers.net [3]
[1] "Basisprincipe RFID",
(johan.dure@flandersfood.com [4])
