Met de term ‘sulfieten’ bedoelt men meestal het totale gehalte aan SO2, HSO3-, SO32-, en de afgeleide zouten hiervan. Deze componenten worden in de voedingsindustrie aangewend als additieven aangezien ze ook heel wat technologische functies vervullen, zoals een antioxidatieve werking, als bleekmiddel, als bewaarmiddel, of als deegverbeteraar. Er is een verhoogde aandacht voor deze componenten aangezien de aanwezigheid van te hoge concentraties aan sulfieten aanleiding kan geven tot reacties, analoog als allergische reacties, bij hypersensitieve personen. Dit wordt gekenmerkt door symptomen zoals ademhalingsproblemen, vitamine B en E deficiënties, een drukkend gevoel,…
De kritische grens voor de aanwezigheid van sulfieten is vastgelegd op 10 mg L-1. Bij hogere concentraties is er een mogelijk gezondheidsrisico voor sulfiet sensitieve consumenten. Bijgevolg stelt de internationale (Europese Unie en de Verenigde Staten) regelgeving dat concentraties boven de 10 ppm (uitgedrukt als SO2 equivalenten) moeten aangegeven worden op het etiket. Er is echter een uitzonderling voor sulfieten die van nature uit aanwezig zijn in voedingsproducten. In dit advies worden enkele methoden voorgesteld voor de detectie van sulfieten.
